Με ρίζες από το Λάνθι Ηλείας, μεγαλωμένη στην Αθήνα, κάτοικος Πατρών με καλλιτεχνική παρουσία, η Μαρία Δημάκου μιλά με αλήθεια και ευαισθησία για τη διαδρομή της, τη σχέση της με το τραγούδι και τα όνειρα που τη συνοδεύουν.
Από τα πρώτα της μουσικά βήματα μέχρι τις σημερινές της εμφανίσεις, μοιράζεται στιγμές, σκέψεις και συναισθήματα που αποκαλύπτουν μια καλλιτέχνιδα με ψυχή, συνέπεια και βαθιά αγάπη για αυτό που κάνει. Η Μαρία Δημάκου μιλά στο apohxos.gr.
Μαρία, μεγάλωσες στην Αθήνα, όμως η καταγωγή σου είναι από το Λάνθι Ηλείας. Πόση σημασία έχει για εσένα η καταγωγή; Σε διαμόρφωσε αυτό το «διπλό» background επαρχίας–πρωτεύουσας;
Η καταγωγή μου είναι η ρίζα μου. Είναι η ασφάλεια που χρειάζομαι μέσα μου, η σκέψη πώς, ό,τι κι αν γίνει, υπάρχει ένας τόπος που θα με δεχτεί και θα με αγκαλιάσει. Από το χωριό μου κρατώ τη σταθερότητα που με γειώνει. Από την Αθήνα πήρα τον ρυθμό, την ένταση, τη συνεχή εγρήγορση. Μαζί, μου έδωσαν την ισορροπία που χρειάζομαι… το χωριό με κρατά στη γη, η πόλη με ωθεί να παλεύω για όσα θέλω και ονειρεύομαι.
Μετά τα 18 σου έρχεσαι στην Πάτρα για να σπουδάσεις Κλασική Φιλολογία.Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε τότε στη Φιλολογία;
Αγαπούσα πάντα τη γλώσσα, τα κείμενα… Ήμουν συνέχεια χωμένη σε ένα βιβλίο. Η Φιλολογία μού άνοιξε τους ορίζοντες και με έμαθε να βλέπω πίσω από τα προφανή, να προσπαθώ να καταλαβω βαθύτερα τον κόσμο. Επίσης, το ότι πέρασα στην Πάτρα και όχι στην Αθήνα, που από μικρή ένιωθα ότι δεν με γέμιζε, το ένιωσα σαν ένα σημάδι. Σαν να έπρεπε να φύγω λίγο μακριά για να βρω τον δικό μου δρόμο.
Πότε κατάλαβες ότι το τραγούδι δεν είναι “κάτι που σου αρέσει” μόνο αλλά είναι η μεγάλη σου αγάπη;
Το τραγούδι δεν μπήκε στη ζωή μου σαν μια απόφαση… ήταν πάντα εκεί! Απλώς κάποια στιγμή το είδα πιο καθαρά…Είναι ο πιο αληθινός τρόπος που έχω για να επικοινωνώ και να διώχνω κάθε βάρος από μέσα μου. Για πολύ καιρό ήταν η συντροφιά μου σε στιγμές μοναξιάς κι έτσι έγινε σιγά σιγά ο τρόπος μου να υπάρχω.
Αν έπρεπε να το πεις σε μία πρόταση: τι είναι για εσένα το τραγούδι;Τι χρειάζεται να έχει ένας τραγουδιστής σήμερα;
Το τραγούδι για μένα είναι ένας ζωντανός οργανισμός… Έχει μυαλό, ψυχή, μάτια, αυτιά και χέρια. Σκέφτεται, νιώθει, παρατηρεί, ακούει κι αγκαλιάζει. Ζει, αναπνέει και αλλάζει μαζί σου. Αν το σεβαστείς και το αγαπήσεις, σου δείχνει τον δρόμο.
Ένας τραγουδιστής σήμερα χρειάζεται αλήθεια, ευαισθησία και επιμονή. Να μη φοβάται να νιώθει, αλλά και να δουλεύει σκληρά για να δίνει κάθε φορά το καλύτερο κομμάτι του εαυτού του.
Ποιοι άνθρωποι, ποια ακούσματα σε έχουν επηρεάσει περισσότερο μουσικά; Ποιος/ποια τραγουδιστής/στρια σε συγκίνησε πρώτος/η;
Μεγάλωσα ακούγοντας φωνές όπως του Μητροπάνου, του Πάριου, της Αλεξίου, του Βοσκόπουλου, του Καζαντζίδη, του Τσιτσάνη, της Μπέλλου. Αυτές οι φωνές άφησαν μέσα μου βαθύ αποτύπωμα. Οι γυναικείες φωνές με βάθος ήταν αυτές που με έμαθαν να τραγουδάω με συναίσθημα, ποτέ μηχανικά.
Εκτός από τα τραγούδια, με επηρέασαν και οι στιγμές…Το ραδιόφωνο που έπαιζε στο σπίτι, οι κασέτες, τα γλέντια. Ήταν η μουσική της καθημερινότητας που χωρίς να το καταλάβω, με διαμόρφωσε.
Πες μας 2–3 σταθμούς που θεωρείς ότι σε «έχτισαν» μέχρι σήμερα (στιγμές, συνεργασίες, εμπειρίες).
Αχ! Είναι αρκετές οι στιγμές που έχουν χαραχτεί μέσα μου… Η πρώτη φορά που έπιασα μικρόφωνο, η πρώτη φορά που στάθηκα δίπλα σε μεγάλους μουσικούς, η πρώτη φορά που μπήκα στο στούντιο, που άκουσα το τραγούδι μου στο ραδιόφωνο, το πρώτο χειροκρότημα..αλλά και το χειροκρότημα της τελευταίας φοράς, μέχρι να έρθει η επόμενη.
Πολύ σημαντικές για μένα ήταν και οι συνεργασίες με μουσικούς που με σεβάστηκαν και με δίδαξαν. Από την άλλη, υπήρξαν και εμπειρίες που με πίκραναν, αλλά μου έμαθαν να ξεχωρίζω ποιοι άνθρωποι αξίζουν να είναι δίπλα μου. Όλες αυτές οι στιγμές, όμορφες ή δύσκολες, με έχτισαν.
Για τη φετινή χρονιά, πού εμφανίζεσαι; Πού μπορεί ο κόσμος να σε βρει live;
Αυτή την περίοδο εμφανίζομαι σε έναν ζεστό και φιλόξενο χώρο, στο Royal Upstage, κάθε Παρασκευή. Είναι ένα πρόγραμμα με γνωστά κι αγαπημένα τραγούδια, που έχουμε ετοιμάσει με τον Δημήτρη Φουντά και τον Γιάννη Τσίλη, δύο πολύ καλούς μουσικούς, με φωνές που συγκινούν και, κυρίως, με ωραία ενέργεια. Παράλληλα, ετοιμάζω κι άλλες εμφανίσεις και ίσως και κατι εντελώς δικό μου… Θα το δούμε στην πορεία αυτό…Και φυσικά, έχουμε και την κυκλοφορία του νέου τραγουδιού με τίτλο “Τρελοκομείο” από τη Spider Music, το οποίο το έχει ήδη αγαπήσει ο κόσμος!!
Ποιες είναι οι άμεσες καλλιτεχνικές σου επιθυμίες; Ποιο είναι το επόμενο βήμα που θες να κάνεις;
Δεν επαναπαύομαι ποτέ…θέλω να δοκιμάζω νέα πράγματα, να δουλεύω τη φωνή μου, να μαθαίνω συνεχώς και κάτι ακόμα για τη μουσική. Το επόμενο βήμα για μένα δεν χρειάζεται να είναι “μεγαλύτερο”, αλλά πιο αληθινό. Θέλω να γίνεται μέσα σε ήρεμο και καθαρό περιβάλλον, χωρίς τοξικότητα, με ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν και σέβονται τα “θέλω” και τις επιθυμίες του άλλου.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 3 χρόνια από τώρα; Στην Πάτρα; Σε στούντιο; Σε σκηνή; Κάπου αλλού;
Δεν ξέρω πού ακριβώς θα είμαι σε τρία χρόνια…μπορεί να συνεχίζω με τη μουσική, μπορεί να έχω δημιουργήσει και οικογένεια παράλληλα…Δεν τα ξεχωρίζω αυτά, γιατί και τα δύο είναι μορφές αγάπης και ολοκλήρωσης για μένα.
Αυτό που θέλω σίγουρα είναι να είμαι ήρεμη και να έχω γύρω μου ανθρώπους που με αγαπούν, με εκτιμούν και με σέβονται. Μετά από κάποιες δύσκολες εμπειρίες, έμαθα πόσο σημαντικό είναι το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεσαι να είναι αληθινό και καθαρό, με την πραγματική έννοια, όχι με τα μέτρα και τα σταθμά του καθενός.
Τι όνειρο έχεις που δεν το έχεις πει καν δημόσια ακόμη;
Ένα από τα όνειρά μου είναι η δημιουργία μιας μουσικής παράστασης από την αρχική ιδέα και την οργάνωση, μέχρι τις πρόβες και την υλοποίησή της. Ευτυχώς, οι ιδέες υπάρχουν… ο χρόνος είναι πάντα περιορισμένος, αλλά ελπίζω να τα καταφέρω μέσα στο 2026. Αμέσως μετά, ανυπομονώ για τις περιοδείες… τι πιο ωραίο από το να γνωρίζεις κόσμο, να επισκέπτεσαι νέα μέρη και να μοιράζεσαι τη δουλειά σου;
Ποιο είναι το μήνυμά σου προς τα νέα κορίτσια που θέλουν να ακολουθήσουν το τραγούδι, αλλά φοβούνται ;
Να μην αφήνουν τον φόβο να γίνει οδηγός. Να δουλεύουν, να εξελίσσονται, να ακούν αλλά και να πιστεύουν στη φωνή μέσα τους. Το τραγούδι δεν είναι εύκολος δρόμος, θέλει υπομονή, δύναμη και ψυχή, αλλά αν το αγαπάς πραγματικά, θα σε δικαιώσει. Και το πιο σημαντικό…να μη χάνουν ποτέ τον εαυτό τους για χάρη κανενός!
Η Μαρία Δημάκου είναι από εκείνες τις φωνές που δεν προσπαθούν να εντυπωσιάσουν, αλλά να αγγίξουν. Με αλήθεια, καθαρότητα και πίστη στο συναίσθημα, συνεχίζει να χτίζει το δικό της μουσικό μονοπάτι, με ταπεινότητα, δουλειά και όνειρα που δεν σταματούν ποτέ. Όπως λέει η ίδια, «το επόμενο βήμα δεν χρειάζεται να είναι μεγαλύτερο, αλλά πιο αληθινό» κι αυτό ίσως είναι τελικά το μυστικό της πορείας της.
Επιμέλεια: Χρήστος Στρατουλάκος
